...tänk er...ni sitter och dricker kaffe, kanske tittar ni på TV, kanske läser en bok...tänk er att dagen lider mot sitt slut och kanske ska ni krypa in i er säng som doftar ny tvättad...och så tänk er att just i den stunden börjar allting skaka...ni tittar omkring och ni inser att ni inte kan stoppa det som händer.Hjärtat slår som om ni hade sprungit maraton... och så skakar det till ännu mer, lampan uppe i taket rör sig,porslinet vandrar av sig självt...ni står där, barfota, hjälplösa,skräckslagna.
Detta har jag upplevt flera gånger när jag bodde i Chile...men då var det ingen fara, skakningarna var under 5,5 på Richterskalan och det beräknas då lätt till medel...
Mina tankar går idag till alla de som drabbades av den hemska naturkatastrofen...så långt bort,men ändå så nära...
...siedzicie wygodnie delektujac sie kawa, byc moze ogladacie tv, byc moze czytacie ksiazke...po calym dniu pracy kladziecie sie do lozka pachnacego swiezoscia...i wlasnie w tym momencie wszystko zaczyna drzec...spogladacie na okolo i zdajecie sobie sprawe iz nie mozecie tego zatrzymac...serce bije i chce wyskoczyc z klatki piersiowej...lampa kolysze sie na suficie, porcelana wedruje w szafkach, podloga, sciany...wszystko nagle ozylo...a wy przerazeni,sparalizowani. To wlasnie przezylam pare razy gdy mieszkalam w Chile...wedlug skali richterowskiej nie bylo powodu do paniki...
Moje mysli sa dzisiaj z tymi, ktozy chociaz tak daleko sa blizko, z tymi ktozy stracili wszystko we wczorajszej katastrofie...
Din omtanke är vacker! För en som aldrig upplevt detta , kommer man aldrig att förstå, men din egen erfarenhet beskriver det så att man iallafall kan föreställa sig det!
SvaraRaderaVackra och passande bilder!
Vet inte om du missade min kommentar för 2 inlägg sedan, men jag har lämnat en utmärkelse till dig i mitt föregående inlägg!
Kram på dig!
Luiza
Cały czas o tym teraz myslę.
SvaraRaderaPpozdrawiam Magdaleno!
Tak często narzekamy, że czegoś nam brak do szczęścia... tak zachłannie brak.
SvaraRaderaW takich sytuacjach widać jak kruche jest nasze bytowanie i to co mamy zamienia się w pył.
I love your blog - to wyróżnienie u mnie dla Ciebie Magdaleno (2 posty w tył)
Ściskam
To wielka tragedia. Nigdy nie przeżyłam niczego takiego i nigdy nie chciałabym....
SvaraRaderaWiem jednak, że są miejsca gdzie ludzie tak okrutnie cierpią, ich życie w jednej chwili zamienia się w kupę gruzu....
To straszne... dobrze, że o tym piszesz...
Pozdrawiam cieplutko
querida magdalena...tu pensamiento tan poetico y tan real a la vez...también siento con toda el alma tanta perdida de tantos seres!!muchas veces me revela el porqué y para qué de tanta desgracia...primero tanta pobreza y encima ésta catastrofe!!...no tengo tantas palabras...solo trato de acompañar tanto dolor...te mando millones de besos!!
SvaraRaderaHej Ja det är verkligen en tragedi som inträffat med jordbävningen. Jag kan nog inte riktigt förstå hur det känns, då jag aldrig har upplevt det. Du verkar vara en person med stor empati, vilket jag beundrar.
SvaraRaderaFina fotografier som vanligt
hälsningar
gunbritt.johnsson@spray.se
Gdy jest dobrze, usypiamy swoją czujność... Niejednokrotnie myślałam co by było gdyby. Największy strach czuję gdy myślę o moich dzieciach. Ach, szkoda mówić, straszna tragedia!
SvaraRaderaZa każdym razem w obliczu takich tragedii uzmysławiam sobie jak bardzo jesteśmy bezradni wobec natury ... Pozdrawiam gorąco
SvaraRaderaWczoraj mój Maciej wieczorem szlochał w łóżku!Pytam ,dlaczego płacze.Czy go coś boli,czy boi się iśc rano do szkoły,czy Kuba go uderzył?Nie chciał powiedzieć.Aż w końcu mówi,że boi się ,że gdy ja umrę ,to on zostanie sam.....Zdębiałam....
SvaraRaderapozdrawiam Cię Madziu serdecznie!
A wonderful, thoughtful post, Magdalena.
SvaraRaderaWhat a terrible tradegy. My heart goes out to all of those who have lost their lives and to the friends and relatives of the missing. XXXX
I WENT THROUGH ONE WHEN I WAS 15 AND REMEMBER IT AS IF IT WAS YESTERDAY!!! IT'S NOT A GOOD FEELING!!
SvaraRaderaWE HAD ONE LAST MONTH BUT TO BE HONEST I WAS ASLEEP AND FELT NOTHING! ANYWAY IT WAS A PRETTY GOOD ONE ALMOST 6. IN 1755 THERE WAS A HUGE EARTHQUAKE IN LISBON AND THE CITY HAD TO BE BUILT ALMOST FROM SCRATCH! TO MAKE A LONG STORY SHORT, WE ALSO LIVE IN A VERY DANGEROUS ZONE AND EXPERTS HAVE BEEN TELLING THAT WE'LL HAVE A BIG ONE IN A FEW YEARS!!! LETS HOPE NOT!
CAN'T REALLY IMAGINE THE SUFFERING AND PAIN! TAKE CARE,
ROSA
tak to jest okropne - stracic wszystko i wszystkich - tylko moge sobie wyobrazic- ale czy moja wyobraznia moze pozwolic na ogarniecie trgo dramatu? chyba nie - bo ciezko sobie wyobrazic cos z pozycji cieplego kata w domu przed komputerem , cos czego sienigdy nie przezylo - tak jak czlowiek moze byc tylko swiadkiem wypadku - jezeli nie byl w srodku samochodu to nie moze sobie wyobrazic tych przyspieszonych sekund i tego napiecia, tych wszystkich komorek naszego ciala skupionych w jednym miejscu i gotowych do skoku w obronie wlasnej
SvaraRaderaoclara
Buon Anno
SvaraRaderaMary
Måste vara en hemsk upplevelse... jag har som tur inte varit med om någonting liknande och skulle verkligen inte önska mig det... det måste vara fruktansvärt...
SvaraRaderaVilka vackra bilder du visar...
Önskar dig en härlig helg...
Många varma kramar
Elin
Det är svårt att riktigt förstå vad det handlar om när man aldrig varit med, det är sant. Vidden av det hela är också omöjligt att begripa...
SvaraRaderaSom vanligt så njuter jag av dina oerhört vackra bilder!
Hoppas du får en skön helg!
Kram Ninni